Sifan Hassan had tijdens de Olympische Spelen spijt van haar keuzes. De atlete deed mee aan de 5000 meter, de 10.000 meter én de marathon. Op die eerste twee afstanden pakte ze brons, maar tijdens de marathon kreeg ze spijt dat ze die eerste twee wedstrijden had gerend. Pas na de finish, toen ze goud had gewonnen, verdween het gevoel.
Tijdens de marathon had Hassan het op enkele momenten erg lastig. Nog voor het dertig kilometerpunt moest ze zelfs even haar eigen tempo kiezen op een steile klim. Na een nacht met slechts vier uur slaap was haar voorbereiding niet optimaal, maar haar tegenstanders versnelden niet toen ze op achterstand kwam en gingen met Hassan richting de finish. Daar wist ze met een ultieme versnelling het goud te veroveren.
Sifan Hassan veroverde drie medailles op de Spelen in Parijs
"Ik heb een fout gemaakt op de 10.000 meter door niet eerder te gaan sprinten. Ik was boos op mezelf", vertelt Hassan in gesprek met het Algemeen Dagblad. "Maar als ik die had gewonnen, had dat ook iets betekend voor de marathon. Dan had ik misschien eerder willen stoppen als het moeilijk was geweest. Nu moest ik alles blijven geven. Maar ik dacht wel: zij gaan mij afmaken, kapotmaken, zij zijn frisser. Waarom heb ik de 5 en de 10 gedaan?"
Lees ook: Nederlandse sporters klagen over versleten olympische medailles
Voor de Spelen waren er twijfels over de vorm van Hassan. Ze was oververmoeid geweest en kreeg haar hartslag lastig omhoog. De bronzen medailles op de 5000 en 10.000 meter toonden haar goede vorm, maar zorgden ook voor extra vermoeidheid. In de laatste kilometers van de marathon kwam haar topvorm terug. "Pas na de finish had ik geen spijt meer van mijn keus", vertelt Hassan. Nu is ze extra trots op haar prestatie. "Dit is de marathon. Dit is mijn mooiste medaille ooit. Dit is human interest. Ik vind het al knap als mensen deze afstand lopen. Bij alle andere afstanden ben je kapot als je klaar bent, op de marathon ben je al kapot voordat je klaar bent. Ik begrijp nog steeds niets van de marathon."
